بسم الله الرحمن الرحیم
إنَّ الَّذینَ عِنْدَ رَبِّکَ لا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِهِ وَ یُسَبِّحُونَهُ وَ لَهُ یَسْجُدُونَ (أعراف / 206)
ترجمه آیه: به یقین، کسانى که نزد پروردگار تو هستند، از پرستش او تکبّر نمی ورزند و او را به پاکى می ستایند و براى او سجده می کنند.
1. این آیه آخرین آیه سوره اعراف می باشد.
2. معناى کلمه «عند»، قرب منزلت و درجه و نزدیکى به فضل و رحمت خداوند است، یعنى هر کس برحمت و فضل خدا نزدیک است، در پیشگاه خداست.
3. وقتی این آیه را با آیه قبلی در نظر می گیریم ظاهر می شود که قرب به خدا تنها به وسیله یاد و ذکر او حاصل مىشود، و به وسیله ذکر است که حجابهاى حائل میان او و بندهاش بر طرف می گردد، و اگر ذکرى در کار نباشد جمیع موجودات نسبت به نزدیکى به او و دورى از او یکسان می بودند و از این نظر هیچ اختلافى میان موجودات نمی بود که یکى به او نزدیکتر و یکى دورتر باشد. و ذکر دو نوع است ذکر ظاهری که در زبان جاری می شود و ذکر باطنی که در قلب است. توضیح اینکه، نفس می تواند متصف باشد به حال عدم استکبار و به حال تقدیس خدا، و به حال سجده، و کمال خشوع در برابر او عینا همانطورى که اعضا و جوارح می تواند به این سه حالت متصف باشد، و چنان نیست که تسبیح مختص به زبان و سجده مختص به سایر اعضاء باشد. و کسانی مقرب خدا هستند که وقتی در ظاهر سجده و یا رکوع می کنند قلبشان هم در مقام سجده باشد. چه بسیارند انسان هایی که در سجده ظاهری هستند ولی نسبت به اوامر و نواهی خداوند تمکین ندارند و از تکبر برخوردارند.
4. مجموع آیات سجده در قرآن مجید پانزده آیه است، شافعى باستحباب سجده در همه آنها فتوى داده و ابو حنیفه بر وجوب، ولى در فقه اهل بیت علیهم السلام در چهار محل واجب است و در بقیه مستحبّ می باشد، چهار محل نامبرده عبارتند از آیه 15 از سوره سجده، آیه 37 از سوره فصّلت، آیه 62 از سوره نجم و آیه 19 از سوره علق
5. مقرّبان الهى، متواضع و فروتن بوده و تکبّر نمىورزند و راه قرب به خداوند، فروتنى، عبادت و سجدهى خالصانه است
6. سجده نور چشم پیامبر اسلام است و در حال سجده انسان از هر حال دیگری به خداوند نزدیک تر است.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.