بسم الله الرحمن الرحیم

         قالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَکْتَهُمْ مِنْ قَبْلُ وَ إِیَّایَ أَ تُهْلِکُنا بِما فَعَلَ السُّفَهاءُ مِنَّا إِنْ هِیَ إِلاَّ فِتْنَتُکَ تُضِلُّ بِها مَنْ تَشاءُ وَ تَهْدی مَنْ تَشاءُ أَنْتَ وَلِیُّنا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ أَنْتَ خَیْرُ الْغافِرین(اعراف/155)

ترجمه آیه: ...(و چون زلزله، آنان را فرو گرفت) گفت: «پروردگارا، اگر مى‏خواستى، آنان را و مرا پیش از این هلاک مى‏ساختى. آیا ما را به [سزاى‏] آنچه کم‏خردانِ ما کرده‏اند هلاک مى‏کنى؟ این جز آزمایش تو نیست هر که را بخواهى به وسیله آن گمراه و هر که را بخواهى هدایت مى‏کنى تو سرور مایى پس ما را بیامرز و به ما رحم کن، و تو بهترین آمرزندگانى.»

1.      این آیه مربوط به قصه حضرت موسی (ص)است زمانی که با هفتاد نفر از بهترین های بنی اسرائیل به میقات در کوه طور می رود تا دستورات خداوند را در لوح ها دریافت کند و آنها نیز بر این امر شاهد باشند. پس از دریافت الواح، آنها در خواست رؤیت خداوند را می کنند و خداوند آنها را با بلایی آسمانی به هلاکت می رساند. حضرت موسی(ع) از خداوند طلب بخشش و زنده کردن آنها را می کند و خداوند دعای حضرت موسی را اجابت می کند.

2.      در این آیه حضرت موسی آداب دعا کردن به درگاه خداوند را بسیار خوب رعایت کرده است که بنده در اینجا به هفت نکته در خصوص دعا با توجه به این آیه اشاره می کنم ولی قبل از بیان این نکات لازم به ذکر است که دعا از زبان یک پیامبر اولوا العزم است و درخواست آن پیامبر از خداوند زنده کردن هفتاد مرده است و این دعا اجابت شده است.

3.      حضرت موسی دعای خود را با رب آغاز کرد تا بگوید خداوندا من می دانم جز تو هیچ مؤثری در این عالم نیست و تو تنها گرداننده این عالم هستی. (قال ربّ)

4.     بر قدرت خداوند تأکید کرد که پروردگارا تو می توانی هلاک کنی و می توانی زنده کنی و نیازی به بهانه نداری که خود خالق مایی. (لو شئت اهلکتهم من قبل)

5.      در مقابل خداوند عالم و قادر به خطای انجام شده اعتراف و اقرار کرد و خطای انجام شده را توجیه نکرد. (بما فعل السفهاء)

6.      حضرت موسی خود را نیز مقصر خواند و با فرافکنی خود را تبرئه نکرد. (السفاء منّا)

7.      عشق و محبت خود را نسبت به خداوند با بهترین واژه ها اظهار نمود. (انت ولینا)

8.     درخواست خود را در میان دو صفت ولایت و مغفرت خداوند ذکر کرد که بیشتر رحمت خداوند را برانگیزد

9.      حضرت موسی(ع) درخواست خود را صریح ذکر نکرد و این جمله « به ما رحم کن » را کافى دانست از اینکه به حاجت اصلیش (زنده کردن همراهان) تصریح کند، و خواست تا با تصریح نکردن به آن، اظهار تذلل و شرمسارى نماید. این نحوه از درخواست از ادب خاصی در نزد خداوند هم برخوردار است.