وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاء وَالأَرْضِ وَلَـکِن کَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ (اعراف/96)

و اگر مردم شهرها ایمان آورده و به تقوا گراییده بودند، قطعا برکاتی از آسمان و زمین برایشان می گشودیم، ولی تکذیب کردند سپس به کیفر دستاوردشان (تکذیب) گریبان آنان را گرفتیم.

1- خداوند انسان ها را با سختی و رنج و رفاه و فراوانی آزمایش می کند تنها کسانی در این امتحان قبول می شوند که ایمان راسخ و تقوی داشته باشند.

2- پاداش خداوند برای مومنین با تقوی در این دنیا برکات آسمان و زمین است. ایمان و تقوی هم شرط اخذ پاداش و هم شرط پایداری آن است.

3- منظور از باز شدن برکات آسمان و زمین لزوماً دادن نعمت از مجاری غیر معمول نیست. بلکه در اکثر موارد این برکات حاصل یک فرایند کاملاً قاعده مند می باشد. مثلاً اهل تقوی اهل اسراف و تبذیر و زیاده خواهی و خدعه و کم فروشی و ... نیستند و حاصل چنین رفتارهایی بطور طبیعی فراوانی و رفاه و همدلی و انسجام اجتماعی و غیره است.

4- سختی و رنج در اکثر موارد حاصل بی تقوایی و عدم رعایت قوانین الهی است مثل لهو و لعب و حرام خواری و بداخلاقی و ....

5- اهل تقوی در زمان محرومیت و نداری تلاش می کنند سختی های جامعه را به دوش کشند و بار خود را نیز بر دوش دیگران نگذارند و در دوران فراوانی و برخورداری فقر دیگران را وسیله آزمایش خود بدانند و برای رفع مشکلات آنها بکوشند.

6- بی تقوایان زندگی دنیا را در هر شرایطی برای خود و دیگران تلخ می کنند.