بسم الله الرحمن الرحیم
وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَوةِ وَ اصْطَبرِ عَلَیهْا لَا نَسْئَلُکَ رِزْقًا نحّْنُ نَرْزُقُکَ وَ الْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى(طه/132)
ترجمه آیه: و کسان خود را به نماز فرمان ده و خود بر آن شکیبا باش. ما از تو جویاى روزى نیستیم، ما به تو روزى مىدهیم، و فرجام [نیک] براى پرهیزگارى است.
1. سوره طه از سوره های مکی است و این آیه نیز در آن سوره در مکه و قبل از هجرت نازل شده است، بر این اساس اهل و اعضاء خانواده رسول اکرم در آن زمان عبارت بود از حضرت خدیجه (ع) همسر آن حضرت و على بن ابى طالب که در آن زمان تحت سرپرستى رسول اکرم زندگى مىنمود. واژه اصطبر فعل امر از ریشه صبر می باشد و به معنی خواستن صبر است.
2. خداوند در این آیه پیامبرش را دعوت می کند که اهل خانه اش را به نماز خواندن امر کند و نسبت به این وظیفه بردبار باشد و زود از انجام این وظیفه خسته نشود. این آیه عمومیت دارد و بر هر سرپرست خانواده ای واجب است که اهل خانه اش را به نماز امر کند ولی خداوند با تکلیف به پیامبرش بر عزت اهل بیت افزوده است. اگر خداوند فردی یا جامعه ای را به عبادت خاصی مکلف کند آن فرد و جامعه را تکریم نموده است. امام باقر (ع) می فرماید: خدا پیامبر را مأمور کرد که تنها اهل بیتش را امر کند تا بدانند که اهل بیت پیامبر را پیش خدا منزلتى است که براى دیگران نیست. پیامبر نخست آنها را با همه مردم مأمور به نماز کرد (در آیات قبلی قرآن) و سپس به تنهایی (در این آیه).
3. هر گاه وضع زندگى رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله تنگ مىشد، این آیه را تلاوت مىفرمود، آن گاه به افراد خانه دستور مىداد تا نماز بخوانند. یعنی نماز اسباب باز شدن درهای رحمت الهی است و اگر خداوند امر به نماز فرموده برای خودش نیست، منافع و برکاتش تنها متوجه خود نمازگزار است.
4. شاید عده ای فکر می کردند که نماز روزی خداوند است که ما برای او انجام می دهیم و لذا خداوند می فرماید: ما از تو روزى نمىخواهیم بلکه به تو روزى مىدهیم ما از تو بىنیازیم ولی تو محتاج مایى و نماز بخوان تا نیازهایت برطرف شود. نماز نعمت بی بدیل الهی است که توسط پیامبرش به بشریت ارزانی شده است. نماز روزی دنیا را می افزاید، باعث تقویت روح تقوا در انسان می شود و سعادت آخرت با اهل تقوی است. نماز سرمایه بزرگى براى تکامل انسانها و کلاس عالى تربیت است.
