بسم الله الرحمن الرحیم
أَ فَمَن زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَءَاهُ حَسَنًا فَإِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَن یَشَاءُ وَ یهْدِى مَن یَشَاءُ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَصْنَعُون ( فاطر/8 )
ترجمه آیه: آیا آن کس که زشتىِ کردارش براى او آراسته شده و آن را زیبا مىبیند [مانند مؤمن نیکوکار است]؟ خداست که هر که را بخواهد بىراه مىگذارد و هر که را بخواهد هدایت مىکند. پس مبادا به سبب حسرتها [ى گوناگون] بر آنان، جانت [از کف] برود قطعاً خدا به آنچه مىکنند داناست.
1. این آیه یکی از ویژگی های کافران را بیان می کند و می فرماید کافران کارهای زشت خود را زیبا و خوب می دانند و کارهای زیبا و خوب مؤمنان را بد می دانند. در حقیقت این مساله کلید همه بدبختیهاى اقوام گمراه و لجوج است که اعمال زشتشان به خاطر هماهنگ بودن با شهوات و قلبهاى سیاهشان در نظرشان زیباست.بدیهى است چنین کسى نه موعظهاى را پذیرا مىشود، نه آمادگى براى شنیدن انتقاد دارد، و نه هرگز حاضر است مسیر خود را تغییر دهد نه پیرامون اعمال خویش به تجزیه و تحلیل مىپردازد، و نه از عواقب آن بیمناک است
2. حال سوال این است: چرا کافران و یا هر فردی کارهای زشت خود را زیبا می بیند؟ در پاسخ باید گفت عوامل مختلفی در قرآن شمرده شده است که باعث زیبا دیده شدن کارهای زشت انسان هستند. یکی از این عوامل شیطان است ( عنکبوت/38 ) شیطان با وسوسه خود انسان را گول می زند. انسان هم چون از لذت بدش نمی آید خیلی راحت گول می خورد.عامل دیگر عجب و خودپسندی است. چنانچه حضرت امام کاظم (ع) می فرمایند: «خودپسندی درجاتی دارد؛ یکی از آنها این است که کردار زشت بنده به نظرش زیبا جلوه کند و آن را نیکو ببیند و خوشش آید و گمان می کند که کار خوبی می کند. عامل سوم گناه زیاد کردن است. انسان هنگامى که گناهى را مرتکب مىشود در آغاز که فطرتش پاک و وجدانش بیدار و عقلش واقع بین است از عمل خود ناراحت مىشود، اما هر قدر آن را تکرار مىکند از ناراحتیش کاسته مىشود. تدریجا به مرحله بى تفاوتى مىرسد، و اگر باز هم تکرار کند زشتیها در نظرش زیبا مىشود، تا آنجا که آن را از افتخارات و فضائل خویش مىپندارد در حالى که در منجلاب بدبختى غوطهور شدهاست.
3. در عصر حاضر مشاهده می شود عده بسیارى اعمال قبیح، شنیع و زشت خود را پسندیده دانسته از ارتکاب آن در منظر جامعه و در ملأ عام پروا ندارند. مؤمنان اعمال آنها را بی حیائی می دانند در حالی که خود آنها رفتارشان را عادی و در خیلی از موارد زیبا می دانند و دلیل آن این است که آنها خود را تنها مقیاس و ملاک سنجش خیر و درستی کارهای خود می دانند و لذا خود را عاری از هر خطا و نقصی می بینند. در حالی که اگر رفتار خود را به قرآن و روایات عرضه می کردند متوجه اشکالات و خطاهای رفتاری خود می شدند.
4. در این آیه آمده است که خداوند آنها را گمراه ساخته است، گرچه هدایت و ضلالت از خداست، لکن بر اساس عملکرد انسان صورت مىگیرد. کفّار راه انحرافى را لجوجانه انتخاب مىکنند، خداوند هم بر گمراهى آنان مىافزاید. البته باید دانست که این گمراه کردن خدا، ابتدایى نیست براى اینکه خداوند همه موجودات را و خصوصا انسان را به سوى کمال هدایت می کند. پس این گمراه کردن مجازات است یا عواقب و نتایج اعمال آنها است. مثل مردن در اثر خوردن سم. لذا وقتى کسی خودپسند بوده در برابر خداوند خضوع نکند و لجبازى نماید، اثرش دوری از حق است که گفته می شود خدا او را گمراهتر ساخت.
5. از لحن آیه دلسوزى فوق العاده پیامبر اسلام ص نسبت به گمراهان و منحرفان کاملا هویداست و چنین است حال یک رهبر الهى راستین که از عدم پذیرش مردم نسبت به حق و تسلیم در برابر باطل و پشت پا زدن به تمام وسائل سعادت آن چنان رنج مىبرد که گویى مىخواهد قالب تهى کند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.