قبول نصیحت قرآن از علائم حیات است

 

بسم الله الرحمن الرحیم

لِیُنذِرَ مَن کاَنَ حَیًّا وَ یَحِقَّ الْقَوْلُ عَلىَ الْکَافِرِینَ(یس/70)

ترجمه آیه: تا بیم دهد هر کسی را  که زنده است ، و گفتار [خدا] در باره کافران محقّق گردد.

1.      کلمه (حَیًّا) یعنى زنده که در مقابل کلمه (الْکافِرِینَ) قرار گرفته است شاید منظور این باشد که کافران همانند مردگان بلکه عین مردگانند.

2.      پیامبران فقط کسانى را که زنده‏اند، انذار مى‏کنند و مقصود از زنده یا فرد خردمند و تأمّل کننده است، زیرا غیر خردمند مانند مرده است، یا منظور کسانى هستند که به نور ایمان زنده مى‏شوند، زیرا کافر مانند مرده است.‏ حضرت امیر المؤمنین علیه السلام می فرماید: مراد از حیات در این آیه عقل است‏‏. پس  در کل می شود گفت: حیات انسانى شکوفا شدن گلهاى عقل و خرد و ملکات برجسته در روح انسان و تقوى و ایثار و فداکارى و تسلط بر نفس و فضیلت و اخلاق است، و قرآن پرورش دهنده این حیات در وجود انسانهاست.

3.      زنده بودن دو نوع است: زندگی جسمانی و زندگی روحانی؛ منظور از زندگی جسمانی برخورداری از جان می باشد که انسان با آن حرکت، حس، تغذیه، رشد و تکثیر می کند ولی منظور از زندگی روحانی برخورداری از یک نیروی نورانی است که انسان را به معارف حقّه الهی هدایت می کند و موجب جاوید شدن انسان می شود.

4.      همانطور که زندگی جسمانی نیازمند غذای  سالم و پرانرژی است زندگی روحانی نیازمند کسب معارف قرآنی، علوم الهی، شنیدن نصایح و مواعظ و رعایت آداب دینی و انجام کارهای خود در چارچوب احکام شرعی است. 

5.      کفار یا به دلیل تقلید از پدران خود و یا به دلیل استبداد رآی و عدم مشورت و عدم تواضع در مقابل حرف حق به مرگ دل مبتلا شده اند. آنها با انکار حق ،  پیروی از شیطان، طمع ورزی، شهوت، میل به لذات زودگذر دنیوی و هوی و هوس، خود را آنچنان با دنیا مشغول کرده اند که از فهم قرآن ، درک آخرت، گام برداشتن در راه حق محروم شده اند.