فقط پیروان قرآن نصیحت پذیرند

بسم الله الرحمن الرحیم

إنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَ خَشِىَ الرَّحْمَانَ بِالْغَیْبِ  فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ کَرِیمٍ(یس/11(

ترجمه آیه: بیم دادن تو، تنها کسى را [سودمند] است که کتاب حقّ را پیروى کند و از [خداىِ‏] رحمان در نهان بترسد. [چنین کسى را] به آمرزش و پاداشى پر ارزش مژده ده.

1.      از زیبایی های این آیه شریفه این است " خشیت" که به معنی ترس است در کنار " رحمان" قرار گرفته است که دلالت بر صفت رحمت خدا مى‏کند، و امید امیدواران را تحریک و جلب مى‏نماید، و در اینجا نکته لطیفى در بر دارد، و آن اینکه: در عین ترس از عظمت خداوند باید امید به رحمت او نیز داشته باشند.

2.      انذار تنها در کسانى مؤثر واقع مى‏شود که گوش شنوا و قلب آماده دارند و ترسی اجمالی در دلشان حاکم است و در نتیجه انذار پیامبر در این انسان ها دو اثر مى‏گذارد: نخست پیروى از ذکر و قرآن، و دیگر احساس ترس در برابر پروردگار و مسئولیتها؛ به تعبیر دیگر این دو حالت بالقوه در آنها وجود دارد، اما بعد از انذار به فعلیت مى‏رسد بر خلاف کوردلان لجوج و غافل که هرگز نه گوش شنوا  و نه قلب آماده دارند.

3.      ترس از خداوند، ترس از یک ظالم نیست بلکه ترس از یک قاضی عادل است و لذا همیشه این ترس همراه با احساس عظمت نسبت به خداوند می باشد و واژه خشیت دقیقا به همین معنی و متفاوت از خوف است.

4.      وظیفه انبیا هم انذار و هشدار است و هم امید و بشارت؛ زیرا پیامبران در آغاز انذار مى‏کنند، و هنگامى که پیروى از فرمان خدا در عمل و خشیت نسبت به او در دل پیدا شد و اثراتش در زبان و عمل انسان ظاهر گشت بشارت مى‏دهد.

5.      بخشش و پاداش خداوند نکره و ناشناخته برای بشر است و نکره آمدن مغفرت و اجر در این آیه به معنی  "و ما ادراک ما الجنّه و تو نمی دانی که بهشت چیست؟" است.