بسم الله الرحمن الرحیم
و إِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ (أعراف / 200)
ترجمه آیه: و اگر از شیطان وسوسهاى به تو رسد، به خدا پناه بَر، زیرا که او شنواى داناست.
1. "نزغ" وارد شدن و مداخله در امرى براى خرابکارى و فاسد کردن آن است. این آیه مربوط به پیامبر عظیم الشان اسلام است که وقتی خداوند امر فرمود با مردم مدارا کن و خطاهای آنها را ببخش وآنها را به نیکی دعوت کن و بر مردم جاهل غضب نکن پیامبر اکرم(ص) سوال می کند چگونه؟ خداوند این آیه را نازل می فرماید.
2. از این آیه فهمیده می شود که اولا حسن خلق آسان نیست و پیامبر خدا در انجام این ماموریت نگران است ثانیا شیطان مداخله می کند و با رفتار جاهلانه خودقصد دارد، انسان را به غضب و انتقام وادار کند. ثالثا پناه بردن به خداوند بهترین راه نجات از وسوسه های شیطان است.
3. پناه بردن، تنها با گفتن کلمهى «اعوذ باللّه» نیست، بلکه یک پیوند و ارتباط روحى برقرار کردن و توکّل نمودن و خود را به خدا سپردن است.
4. آگاهی از علم خداوند به انسان اولا قدرت، انگیزه و دلگرمی می دهد ثانیا مانع کوتاهی در انجام درست وظایفش می شود و در نهایت انسان به هر اندازه که به علم خداوند یقین داشته باشد به همان اندازه از گناه و در تله شیطان افتادن مصون می شود.
5. وسوسه ى شیطان، حتمى و دائمى است و هرچند همهى انبیا معصومند، ولى شیاطین حتّى نسبت به آنان هم وسوسه می کنند و اتفاقا ارزش کار انبیا در همین است که با وجود غرائز بشرى و وسوسههاى شیطانى، انسانهاى صالح و با تقوا و دور از گناهند.
6. خداوند مربی پیامبران است و خود به پیامبرش می آموزد که غضب و عصبانیت حلم و بردباری او را از بین نبرد و در مقابل وسوسه های شیطانی صبر پیشه کند و به خداوند پناه ببرد.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.