هیچ نعمتی از نعمت های الهی با عمر بشر برابری نمی کند

1)      واژه خُسران به معنی زیان کردن و از دست دادن کل یا قسمتی از سرمایه است و در زبان عربی بیشتر برای باخت در مسابقه ودر مقابل فَوز یعنی پیروزی بکار می رود ولی در معاملات هم از آن استفاده می شود.

2)      قرآن، سپری شدن عمر برای انجام یک کار را به یک معامله ای تشبیه کرده است که انسان با از دست دادن ساعات و لحظاتی از عمر چیزی را بدست می آورد؛ و همچنین قرآن از پیش قضاوت قطعی می کند که در این معامله انسان بازنده است. پیام صریح این قضاوت، ارزشمندی عمر است. هیچ نعمتی از نعمت های الهی با عمر بشر برابری نمی کند. پس انسان برای به دست آوردن هر نعمتی تلاش کند و عمر خود را صرف کند بازنده است.

3)      حضرت علی (ع) می فرمایند هیچ قیمتی مناسب جان و عمر نیست مگر بهشت، پس جان خود را به غیر از بهشت به هیچ قیمتی معامله نکنید. این روایت بیانگر این است که انسان اشرف مخلوقات است و در این دنیا چیزی معادل ارزش انسان وجود ندارد و تنها بهشت و پاداش اخروی که پایدار است ثمن و قیمت عمر انسان می تواند قرار گیرد. هر عمل صالحی که با تقوی همراه باشد پاداش بهشت دارد.

4)      توجه به هدف خلقت و جایگاه بشر در عالم خلقت مانع می شود که انسان معامله ای کند که در آن متضرر شود.

5)      منظور قرآن از همه انسان ها در این آیه نوع انسان است و بر اکثریت و اغلب انسان ها دلالت می کند و اکثر انسان ها از هدف زندگی و خلقت غافلند و عمر خود را برای کسب رفاه و آسایش در دنیا صرف می کنند و یا بدتر از آن، عمر خود را در امور عبث و بی فایده می گذرانند و یا بدتر از آن عمر خود را در کسب گناه می گذرانند و همه این انسان ها زیانکار هستند.