اول پاکی ظاهر و سپس پاکی باطن

وَ ثِیابَکَ فَطَهِّر وَ الرُّجْزَ فَاهْجُر (مدثّر / 4 و 5)، و لباس خویشتن پاک کن و از پلیدی دور شو.

1.       این آیه امر به پاکی و طهارت است و خداوند ابتدا به پاکی ظاهر امر فرموده است و از انسان خواسته  است که لباسش را پاک کند و سپس امر به پاکی باطن شده است و از انسان خواسته شده که خود را از پلیدی‌ها پاک کند که شامل پلیدی فکر و اندیشه و احساس و اخلاق می‌شود.

2.       پاکی ظاهر غیر از زیبایی ظاهر است. زیبایی ممکن است همراه با پاکی باشد و ممکن است هیچ رابطه‌ای با پاکی نداشته باشد مثل لباس زیبای نجس و یا اساساً با پاکی متعارض باشد مثل بعضی از مدهای لباس و مو که برخلاف رعایت بهداشت است. امام صادق(علیه‌السلام) در تفسیر آیة 4 سورة مزمّل فرمود: «ای فثیابک فَقَصِّر» یعنی پس لباست را کوتاه کن. مستحب است لباس به اندازه‌ای کوتاه باشد که بر زمین کشیده نشود و کثافات زمین را با خود حمل نکند.

3.       جامعه اسلامی با شاخص پاکی نیز باید سنجیده شود. مسلمان خدا ترس، علاوه بر عبادت باید به پاکی ظاهر و باطن خود برسد. در این آیه پاکی ظاهر مقدم بر پاکی باطن ذکر شده است و این می‌تواند اهمیت بیشتر پاکی ظاهر را نشان دهد. در تفاسیر به استناد روایات معصومین(ع) پاکی ظاهر را شامل تمیزی جسم و لباس از نجاسات و کثافات،‌تمیزی از بوهای بد و حتی تمیزی بدن از موهای زاید دانسته‌اند و پاکی باطنی را طهارت روح از افکار انحرافی، عقاید باطل و شرک‌آلود، عشق و علاقه‌های گناه‌آلود و حرام و پاکی از صفاتی چون نفاق، حسد،‌ دروغ و کینه دانسته‌اند.