مؤمنان بر تحقق وعده های الهی صبر و کافران آنها را تکذیب می کنند
1- این آیه پاسخ پنج قسمی است که در ابتدای سوره آمده است و پیام بعد از قسم از اهمیت برخوردار است. همچنین "انّما" در اول این آیه از ادات حصر است و بر تاکید دلالت دارد. پس پیام این آیه مهم و موکد است.
2- وعده عهدی است یک طرفه که در آن وعده دهنده تحقق امری را در آینده به عهده می گیرد و به دو شکل مثبت و منفی تقسیم می شود. بُعد منفی را وعید می گویند. منظور از وعده ها در این آیه وعده های خداوند است که به انسان ها داده است . برخی از این وعده ها مربوط به قیامت و برخی مربوط به دنیاست و شامل وعده های مثبت و ثواب و وعیدها و عقاب می باشد. وعده های دنیا مثل إن تنصروا الله ینصرکم و وعید قیامت مثل إن عذابی لشدید .
3- با توجه به آیه 5 و 6 سوره ذاریات که می فرماید: انما توعدون لصادق و ان الدین لواقع یعنی آنچه وعده داده شده درست است و روز قیامت رخ خواهد داد، بعضی از مفسرین آیه 7 سوره مرسلات را نیز به وعده و وعید قیامت تفسیر نموده اند.
4- آیه بر تهدید گناهکاران و بشارت مومنان دلالت دارد و بر اهمیت وفای به عهد نیز دلالت دارد. در منابع اسلامی وفای به عهد نشانه مؤمن می باشد. اگر مؤمنی وعده داد باید بر وعده خود وفا کند و به هیچ وجه انسان مومن وعده دروغین نمی دهد.
5- وعده الهی صادق است و مومن در تحقق وعده الهی شک نمی کند. لذا نشانه ایمان، صبر بر تحقق وعده های الهی است هرچند بعد از مرگ محقق گردد و کافران وعده های الهی را تکذیب می کنند و با این کار خود بر گناهان خود می افزایند.
6- این آیه یکی از مصادیق بارز رابطه مفاهیم قسم ها با محتوای پیامی است که به شکل پاسخ قسم ها می باشد. قسم به ارسال رُسُل، فرشتگان مامور، نشر صُحُف، تمیز بین حق و باطل و فرشتگان وحی فرایند ربوبیت تشریعی را بیان نموده و در نتیجه بر لزوم واقع شدن وعده ها دلالت دارد.
