أرَایْتَ الَّذی یَنْهی عَبداً اذا صَلّی (علق / 9 و 10) به من خبر ده از کسی که نهی می‌کرد بنده‌ای را که نماز می خواند.
1. منظور از بنده ای که نماز می خواند پیامبر اکرم(ص) است و کسی که مانع نماز خواندن آن حضرت می‌شد عمویش ابوجهل بود.
2. پیامبر اکرم(ص) در حدیثی فرموده است بدتر از اشخاصی که منکر را انجام می‌دهند و معروف را ترک می‌کنند و بدتر از کسانی که ترک امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند کسانی هستند که امر به منکر می‌کنند و نهی از معروف می‌نمایند. شاید یکی از مصادیق امر به منکر فراهم نمودن ابزار و آلات گناه توسط پدر و مادر در خانه است که به راحتی فرزندان بتوانند مرتکب گناه شوند. خیلی از اوقات پدر و مادرها ناخواسته و ندانسته مرتکب نهی از معروف و امر به منکر می‌شوند.
3. اگر بدانیم کاری درست و در مسیر هدایت است هر چند مخالف سلیقه ما باشد نباید مانع انجام آن کار شد. مثلاً در زمان فعلی رفتن به مسیری که درآمد کمتری دارد ولی کمتر آخرت فرد به خطر می‌افتد خلاف سلیقه خانواده است و خانواده‌ها فرزندان خود را به سمتی هدایت می‌کنند که در آن درآمد خوبی باشد.
4. در این آیه مصداق معروف نماز می‌باشد ودر آیات بعدی تقوی هم به آن اضافه می‌شود. و نشان می‌دهد که این دو معروف در مقایسه با سایر معروف‌ها در نزد خداوند عالی‌ترین اعمال می‌باشند. خداوند تضعیف هیچ معروفی را به اندازه تضعیف و مانع تراشی برای نماز و تقوی بد نخوانده است. می‌شود از این آیه استفاده کرد و گفت که باید همة جامعه اسلامی اعم از حاکمان و ثروتمندان و مؤثران و آحاد مردم مؤمن تلاش کنند که خدا ترسی و خواندن نماز در جامعه رونق یابد و با عواملی که خدا ترسی را در دل مردم کم می‌کند و گناه کردن عادی می‌شود و جایگاه نماز را در بین مردم تضعیف می‌کند باید مبارزه کرد.
