بسم الله الرحمن الرحیم

فَمَا کَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُواْ أَخْرِجُواْ ءَالَ لُوطٍ مِّن قَرْیَتِکُمْ  إِنَّهُمْ أُنَاسٌ یَتَطَهَّرُونَ (نمل/56)

ترجمه آیه: ‏ پاسخ قوم او (لوط) غیر از این نبود که گفتند: «خاندان لوط را از شهرتان بیرون کنید که آنها مردمى هستند که می خواهند پاک بمانند.

1.        قریه بر شهرهاى معظم اطلاق میشود چنانچه مکه را ام القرى نامیدند

2.     در راه تبلیغ دین حق، پیامبری را از خانه خودش تبعید کردند. پیامبران هیچکدام از بیرون شهر و با زبان خارجی برای تبلیغ دین نرفته اند همه به زبان قوم خود و از بین خودشان برگزیده شده اند. با هم رابطه خویشاوندی داشتند. معلوم می شود که پاکیزه ماندن در جمع گنهکاران، تنها برای پاکان سخت نیست برای ناپاکان نیز سخت است چون هر انسانی از فطرت پاک برخوردار است و با دیدن پاکان در درون احساس عذاب وجدان دارد. ولی مردم چون می خواهند راحت و بدون عذاب وجدان گناه کنند از حضور انبیاء و هر انسان پاکدامنی در جمعشان ناراحت می شدند. همین الآن در دنیای معاصر هم شاهدیم که مردم غیر متدین از حضور متدینین در جمعشان احساس سنگینی می کنند. مثلا برادر از حضور برادرش در محفل خصوصی خود احساس سنگینی می کند اگر بخواهد آنگونه که دلش می خواهد محفل را بیاراید و دوستان را جمع کند و لذت ببرد.

3.       حضرت لوط مانند حضرت نوح توفیق زیادی در هدایت قوم خودش نداشت. ظاهرا شش قریه در حیطه تبلیغی آن حضرت بوده است که حدود سى سال آنها را تبلیغ کرد ولى جز خانواده‏اش (آنهم به استثناى همسرش که با مشرکان هم عقیده شد) به او ایمان نیاوردند.

4.     اهل فسق و گناه حقیقتا حرفی برای گفتن و دفاع از کار خود ندارند لذا مجبور می شوند زور بگویند. قوم لوط نیز با آن گناهی که مرتکب بودند جوابى نداشتند جز اینکه بگویند: خاندان لوط را از شهر خود بیرون کنید، چون آنان مردمى هستند که مى‏خواهند از این عمل منزه باشند. البته ممکن است که این که گفتند:" مى‏خواهند منزه باشند" همراه با کمی تمسخر هم بوده است. چون انسان ها بدترین کارهای خود را ابتدا توجیه می کنند که طبیعی است و نیاز فیزیولوژیک انسان می باشد و امثال آن بعد آن را انجام می دهند. مفسرین نزدیک به زمان نزول قرآن نیز این کلام قوم لوط را بر وجه مسخره کردن دانسته اند.

5.     گاهی اوقات افراد مؤمن و پاکدامن افراد سختگیر و بد عنق هستند ولی اگر ما اراده کاری کردیم که فکر می کنیم خیلی با عرف متدینین سازگار نیست سعی کنیم مؤمنین را در جمع خود تحمل کنیم و با بهانه بدعنقی مؤمنین کار خلاف عرف مرتکب نشویم.