بسم الله الرحمن الرحیم
فبَدَّلَ الَّذینَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ قَوْلاً غَیْرَ الَّذی قیلَ لَهُمْ فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ رِجْزاً مِنَ السَّماءِ بِما کانُوا یَظْلِمُونَ (أعراف /162)
ترجمه آیه: پس، کسانى از آنان که ستم کردند، سخنى را که به ایشان گفته شده بود به سخن دیگرى تبدیل کردند. پس به سزاى آنکه ستم مىورزیدند، عذابى از آسمان بر آنان فرو فرستادیم.
این آیه در باره قوم بنی اسرائیل است که به آنان امر شده بود به احترام مکان مقدس خم شوند و هنگام ورود بگویند «حطه» یعنی خدایا بار گناهان ما را فرو نه و ما را ببخش؛ ولی آنها گفتند: «حنطة»، یعنى خوردن گندم سرخ که به ما قوّت مىدهد، براى ما دوست داشتنىتر از این کار و گفتار است و خداوند به همین خاطر برای آنها « رجز» یعنی عذابی آسمانی فرستاد.
تبدیل کلام و یا رفتاری به کلام و رفتار دیگر را تحریف می گویند و تحریف می تواند لفظی مثل همین آیه باشد و یا معنوی مثل تغییر معنای مولا در حدیث غدیر باشد و یا تحریف عملی باشد مثل احترام به کسی که از دیدگاه اسلام قابل احترام نیست و یا مثل تغییر در ماه های حرام قمری که قوم بنی اسرائیل انجام می داد.
این آیه به صراحت بیان می کند که تحریف یعنی تبدیل و تغییر فرامین الهى، اگر چه یک کلمه باشد، فسق و ظلم است و موجب سخط و غضب خدا و باعث نزول عذاب است. استمرار و اصرار بر تحریف موجب نزول عذاب در دنیا هم می شود
برخی از علما به استناد این آیه و امثال آن گفته اند که ما حق تغییر و تبدیل کلام معصومین (ع) در دعاها و اذکار را نداریم و نمی توانیم حتی یک کلمه از آن را تغییر دهیم ولی باید توجه نمود که بنی اسرائیل کلام خداوند را به معنی ضد آن تغییر می دادند و اگر کسی در خصوص دعا و یا ذکر نیز چنین کاری کند گناه بزرگی مرتکب شده است ولی اگر کلمه ای از دعا به کلمه مترادف تغییر یابد تحریف محسوب نمی شود.
بیدمشک