یتیم نوازی و سیر کردن گرسنگان از معروف ها و کارهای بسیار نیکی هستند که خداوند از مؤمنین می خواهد که مردم را امر به آن کارها کنند
ترجمه آیه: آیا کسی را که روز جزا را دروغ می‌شمرد دیدی؟ او همان کسی است که یتیم را با اهانت می‌راند و مردم را به طعام دادن به بینوا وا نمی‌دارد.
1- دین در این آیه به معنی معاد و روز قیامت است و دَع کردن به معنی دور کردن یک فرد از خود به صورت بی‌ادبانه است و حَضّ نمودن به معنی ترغیب کردن فردی برای یک کار است.
2- یکی از اصول مسلّم ادیان آسمانی اصل اعتقادی معاد است و تکذیب آن در تمام ادیان آسمانی کفر محسوب می‌شود ولی خداوند در این آیات اهانت به یتیم و حتی کوتاهی در تشویق مردم به یک کار خوب مثل سیر کردن بینوایان را تکذیب معاد معرفی نموده است. چنین نگاه واقع بینانه و کاملاً ملموس و محسوس به موضوعات مهم اجتماعی دین اسلام را مترقی‌ترین دین زنده جهان قرار می‌دهد.
3- در قرآن رسیدگی به یتیمان بسیار تأکید شده است و یتیم نوازی از فرهنگ‌های مطلوب اسلامی است. شاید دلیل تأکید و توصیه بسیار زیاد منابع اسلامی به یتیمان به دلیل این باشد که یتیمان آسیب‌پذیرترین قشر جامعه می‌باشند که قادر به دفاع از حقوق خود نمی‌باشند.
4- در روایات معصومین آثار زیادی برای یتیم‌نوازی ذکر شده است و از آن جمله نرمی دل در دنیا، پاداش اخروی و جلب رضایت خداوند است. خداوند در قلب‌های شکسته حاضر است و کسانی که با فقرا و صاحبان دل شکسته همنشین می‌شوند در حقیقت با خداوند همنشین شده و به او نزدیک شده‌اند.
5- در روایتی از پیامبر گرامی اسلام یتیم معنوی مهم‌تر از یتیم از طرف پدر و مادر توصیف شده است. یتیم معنوی کسی است که از امام خودش جدا افتاده است و از نظرات امامش بی‌اطلاع باشد.
6- یکی از مصادیق صریح امربه معروف که در این آیه به آن اشاره شده است تشویق مؤمنان به اطعام مساکین و نیازمندان است. بنده نقدی بر آنچه که امروز در جامعه به عنوان نهی از منکر و یا امر به معروف دیده می شود ندارم و به نظرم دقت نظر عمیق و منصفانه می طلبد که بتوان نقاد خوبی بود ولی با الهام از این آیه می شود به صراحت گفت که در حال حاضر مصادیقی مانند سیر کردن گرسنگان و یا توجه به یتیمان و قشر آسیب پذیر جامعه هنوز موضوع امر به معروف و نهی از منکر جامعه نشده است و دغدغه آمران و ناهیان و آنها که به مسائل جامعه حساس هستند چنین موضوعاتی نیست.
بی نشان